Eşimle üniversitede tanışmıştık.Aynı bölümde, hatta aynı sınıfta okuyorduk.Bizimkisi ilk görüşte aşk gibi bir şeydi aslında.İlk görüşte başlayan ama bir türlü su yüzüne çıkamayan.Nihayet 6 aylık arkadaşlığımızdan sonra birbirimize aşık olduğumuzu itiraf etmiştik.İşte her şey 5 Mart 2003 tarihinde bir telefon görüşmesinde başladı. 7 yıl süren inişli çıkışlı, bol kavgalı ama bir o kadar da tutkulu ilişkimizden sonra nihayet 25 Nisan 2010'da evlendik.Uzun yıllar birlikte olduğumuz için birlikte yaşamak bizim için çok sıra dışı bir şey değildi.Sanki uzun yıllardır aynı evde yaşıyorduk.Böylelikle bu hisler içerisinde bekarlık hayatımızdan evlilik hayatımıza hızlı ama kolay bir geçiş yapmıştık.
Zaman hızla akıp geçiyordu, 2 yılımız bitmişti evleneli.Artık yavaş yavaş evliliğin o ilk rehavetinden kurtulup geleceğe yönelik planlar yapmaya başlamıştık.Bu planların içinde elbette ki bebek de vardı.Sadece ikimiz de doğru zamandan çok emin olamıyorduk, ya da korkuyorduk bir bebeğin hayatımıza katacaklarından. Ama yine de istiyorduk galiba artık bir bebeğimizin olmasını. Belki de kendimizi çok şartlamadan,ya da zaman konusunda kasmadan,olayları akışına bırakmalıydık.Hem o zamana kadar da kendimizi illaki daha hazır hissedecektik.
2012 yazıydı.Bu yıl tatilimizi erken yapalım dedik ve Haziran ortası gibi Kıbrıs'a gittik aşkımla.Gerçekten balayımızdan sonra yaptığımız en güzel tatildi.Belki izinlerimizi erkenden kullamıştık ama bu tatil ikimizi de şarj etmişti sanki.Ramazandı,bayramdı derken aşağı yukarı yazın sonuna gelmiştik.
Ağustos sonuydu ve ben haftalardır regl olmadığımı farkettim. Açıkçası önemsememiştim.Çünkü daha önceden kullandığım doğum kontrol hapını bırakınca düzensizlik olması çok normaldi.Yine de içimden bir his acaba test yapsam mı diye beynimi kemiriyordu.Diğer his ise, yok canım bu kadar da çabuk olur mu diye beni vazgeçiriyordu.25 Ağustos Cumartesi günü her Cumartesi olduğu gibi , ofiste hiiiiiiç yapılacak işimiz olmadığı halde yine işe gitmiştim.Bir gece önce , o sıralar hamile olan bir arkadaşımın baskılarına dayanamayarak test alıp yapmaya karar verdim.Hani biliyordum hamile değildim ama yine de içim rahat etsin istemiştim. İki dakika girip tuvalette testi yaptım...ikinci çizgi silik çıkmıştı...yok canım olamaz diye düşündüm.Testin kutusunu dikkatle tekrar okudum.Gebeliğin erken haftalarında ikinci çizginin silik olması normal diyordu.Yaniii şimdi ben hamile miydim?İnanamıyordum bir türlü...yani bu kadar çabuk olabilir miydi?Tuvaletten çıktım, hala şoktaydım.Bir an ne yapmam gerektiğini bilemedim.Ne sevinmiştim, ne de üzülmüştüm.Çünkü hala ilk şoku atlatamamıştım.Sonuçta ikimiz de bu bebeği istiyorduk.Ama sanırım bu kadar çabuk geleceğini tahmin edememiştik.
İlk iş ofisten eşimi aradım.Cumartesileri çalışmadığı için evde uyuyordu.Telefonu bir kaç defa çaldıktan sonra hafif uykulu açtı.O andan itibaren gelişen diyalog dün gibi aklımda:
-Canım sana bir şey söyleyeceğim ama panik olma.(panik olma diyordum ama asıl panik olan bendim zaten)
-Ne oldu Derya?
-Ben gebelik testi yaptım ve çift çizgi çıktı, ama silik biraz ikinci çizgi...hamile olabilirim.Ne yapacağız şimdi.
-Tamam gidip bir laboratuvardan idrar testi yaptıralım, emin olalım o zaman,ben geliyorum seni almaya canım.
Düşünülecek olursa gayet sıradan bir konuşma değil mi?Oysa ki tıpkı filmlerdeki gibi, hamile olduğumda bu güzel haberi eşime güzel bir ortamda , neşe içinde vermeyi hayal etmiştim ben de.Ben ona hamileyim diyecektim bağırarak, o da sevinçten havalara uçacak ve beni kucaklayacaktı.Tıpkı bir film sahnesi gibi:) Ama öyle olmadı işte.Çünkü bu kadar çabuk bebeğimizin olacağı aklımıza bile gelmemişti ve böyle olunca da paniklemiştim işte.
Aynı gün gidip test yaptırdık.Evet sonuç pozitifti...Hamileydim.Bebek geliyordu...
Ama daha 4-4,5 haftalıktı.Erken olduğu için bu haberi sadece birinci dereceden aile büyükleri ile paylaştık. Ancak ilk ve tek torun olması sebebiyle, haberin hızla yayılmasına ikimiz de mani olamadık:) Bebek haberi büyük bir coşkuyla karşılanmıştı. Vee işte 40 haftalık heyecanlı maraton bizim için başlamıştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder